‘’Aan een fijne werksfeer heb ik altijd veel waarde gehecht, en die is er volop bij Essentius’’
Het verhaal van voormalig leerkracht & vrijwilliger Fia Wiggers

Officieel is Fia, na 46 jaar te hebben gewerkt op basisschool St. Liborius in Dinxperlo, in augustus 2022 met pensioen gegaan. Maar haar liefde voor het onderwijs bleef sterk. Daarom werkt ze nu weer twee dagen per week, deels als vrijwilligster, bij Essentius. Ze begeleidt verschillende groepjes leerlingen uit groep 3 tot en met groep 8. Eén dag per week werkt ze met leerlingen die RekenXL krijgen voor extra uitdaging. De andere dag ondersteunt ze leerlingen die extra hulp nodig hebben bij taal- en begrijpend lezen lessen. Gedurende haar loopbaan heeft ze het onderwijs zien veranderen, maar haar passie voor het leraarsvak is altijd gebleven. ‘’Kinderen zien groeien en begeleiden in die groei is het mooiste wat er is!’’

 

Rondleiding door het dorp

In augustus 1976 begon Fia op de St. Liborius in een tijd waarin er weinig banen in het onderwijs beschikbaar waren. Fia vertelt: ‘’Ik woonde destijds in Groessen, had net mijn studie aan de Katholieke Pedagogische Academie in Arnhem afgerond en ik had besloten om in een straal van 50 km te gaan solliciteren. Ik heb drie sollicitatiebrieven geschreven waaronder de brief aan basisschool St. Liborius in Dinxperlo. Ik had nooit van Dinxperlo gehoord, maar het lag in die straal van 50 km en mijn vader zei dat er in de Achterhoek allemaal vriendelijke, behulpzame mensen woonden. Ik heb samen met hem de landkaart gepakt en gekeken waar het plaatsje Dinxperlo precies lag en een sollicitatiebrief geschreven.’’

Fia werd uitgenodigd voor een gesprek. Tijdens dit sollicitatiegesprek kreeg ze niet alleen een rondleiding door de school, maar ook door Dinxperlo. Ze werd daarbij begeleid door de heer Pots. Hij was de pastoor en het hoofd van de school als bestuurslid, en was ook bij het sollicitatiegesprek aanwezig. ‘’Als ik er nu op terugkijk is dat best bijzonder, maar zo ging dat in die tijd,’’ vertelt Fia. ‘’Het was een leuke manier voor mij om meteen ook het dorp een beetje te leren kennen. De avond na het gesprek ben ik bovendien ook direct gebeld dat ik was aangenomen. Ik was heel blij met mijn nieuwe baan!’’

 

 

Juf Wiggers werd Juf Fia

De eerste 25 jaar gaf Fia les aan groep 3, destijds klas 1. ‘’Na 15 jaar zei ik tegen de toenmalige directeur dat het misschien tijd was voor een verandering,’’ vertelt Fia. Het duurde toen nog 10 jaar voordat die verandering kwam. Fia: ‘’In die tijd gingen dingen nog anders: we wisselden niet zo snel, of eigenlijk helemaal niet, van groep.’’ Andere dingen veranderden juist in de loop der jaren, vertelt Fia. ‘’De lagere school werd de basisschool, klas 1 werd groep 3 en juf Wiggers werd juf Fia.’’

Ook was Fia de eerste juf die, na de geboorte van haar 2 kinderen, parttime ging werken. Fia: ‘’Dat ging in die tijd niet zonder slag of stoot. Niet alleen het bestuur had daar namelijk iets over te zeggen, ook aan ouders en leerkrachten werd gevraagd wat zij ervan vonden en of de leerlingen daar niet onder te lijden hadden. Gelukkig had niemand bezwaar.’’

Meer focus op gedrag

‘’In de eerste jaren dat ik werkte in het onderwijs, waren we er met name op gefocust dat de leerlingen de vakken rekenen, taal en lezen onder de knie kregen, vooral in de onderbouw’’ vertelt Fia. Ze vertelt dat het belang van aandacht voor het gedrag van leerlingen pas veel later kwam. ‘’Ik vond dit een heel goede ontwikkeling. Ik ging steeds meer boeken lezen over gedragsproblemen, en die had ik steevast op mijn nachtkastje liggen. Ik vind het nog steeds belangrijk om in de groepen en groepjes aandacht te blijven geven aan het gedrag van de leerlingen. Samenwerken, aandacht voor elkaar en  elkaar helpen, op welk gebied dan ook. Elkaar accepteren zoals ze zijn. Als ik nu nog een opleiding of cursus zou gaan volgen, dan zou dat zeker weer in die richting zijn.’’

 

 

Werksfeer is belangrijk

Voor Fia is een goede werksfeer essentieel en die was er op de St. Liborius zeker. ‘’Op de St. Liborius heb ik me altijd erg prettig gevoeld. Ouders merkten die goede sfeer ook vaak op; ze voelden bij binnenkomst dat het goed zat,’’ vertelt ze. Toen Fia na haar pensioen toch weer aan de slag ging binnen Essentius, wilde ze eerst de sfeer op de nieuwe scholen ervaren. ‘’Ik kijk altijd graag de kat uit de boom en ben gevoelig voor hoe mensen met elkaar en de leerlingen omgaan. Gelukkig is dat op De Wijssel en De Klimpaal, de scholen waar ik nu werk, helemaal goed gekomen. De werksfeer bij Essentius is gewoon heel goed. Je voelt dat er een bepaalde ontspannenheid is, je kunt jezelf zijn. Er worden veel leuke activiteiten georganiseerd, waardoor je elkaar ook op een andere manier leert kennen. Én er is veel oog voor het welzijn van medewerkers.’’

Ontwikkeling staat centraal

Wat Fia naast die sfeer ook erg belangrijk vind, is de mogelijkheid om als leerkracht en als mens te blijven groeien. ‘’Er is binnen Essentius een Kenniscentrum wat naar mijn idee uniek is. Er worden veel cursussen aangeboden waarvoor je je als leerkracht elk jaar kunt inschrijven. Hierdoor wordt het delen en vergaren van kennis eenvoudiger en is het altijd binnen handbereik. Niet alleen de ervaren leerkrachten maar ook de startende leerkrachten worden bij Essentius goed begeleid.’’

 

 

Niet vastgeroest

Fia sluit af met de opmerking dat mensen vaak denken dat je vastroest als je 46 jaar op dezelfde school werkt. ‘’Ik leg dan altijd uit dat een schooljaar nooit hetzelfde is; elke groep is weer een nieuwe uitdaging. Bovendien zijn er door de jaren heen veel veranderingen geweest: wisselingen van collega's en directeuren, de aansluiting bij een andere stichting, de komst van de GMR naast de MR en er kwamen natuurlijk ook andere lesmethodes. Daarnaast is de manier waarop wordt lesgegeven echt veranderd, vertelt ze. ‘’Je wijst de leerlingen nu op wat goed gaat, geeft complimenten en zegt wat ze goed doen. Leerlingen mogen fouten maken, samenwerken wordt aangemoedigd en de manier waarop de instructie gegeven wordt, is veranderd. Er wordt nu rekening gehouden met het niveau van de leerling.’’

Ze concludeert: ‘’Op dezelfde plek blijven hoeft dus niet te betekenen dat je stil blijft staan; het hangt af van welke kansen je grijpt, en daar krijg je bij Essentius volop de mogelijkheid voor!’’